Do określenia biegłości w posługiwaniu się językiem na terenie Unii Europejskiej stosowany jest zunifikowany system kategorii. Ułatwia on określenie poziomu kursów oraz testów angielskiego. Co kryje się pod enigmatycznymi literami i cyframi?
Europejski system opisu kształcenia językowego (po angielsku Common European Framework of Reference for Languages, w skrócie CEFR) ściśle powiązał znajomość języka z liczbą godzin poświęconych na osiągnięcie określonego poziomu. Taki okres nauki musi zostać następnie potwierdzony za pomocą testu praktycznego.
Aby uzyskać zadowalającą ocenę, uczeń musi sprawdzić się w pięciu kategoriach:
– rozumienie ze słuchu,
– rozumienie tekstu pisanego,
– prowadzenie rozmowy (tzw. interakcja),
– tworzenie wypowiedzi ustnych (tzw. produkcja),
– pisanie.
System obowiązuje nie tylko w szkołach językowych, ale także na uczelniach wyższych czy w wydawnictwach. Pozwala ocenić, na jakim poziomie będzie prowadzona nauka w ramach kursu, a także pomaga określić naszą znajomość języka podczas ubiegania się o pracę.
Co w praktyce oznaczają poszczególne poziomy angielskiego?
Liczba godzin nauki języka: 80–120
Nazwa angielska: Breakthrough (Beginner/elementary)
Ten poziom oznacza zrozumienie i stosowanie podstawowych zwrotów dotyczących życia codziennego. W praktyce jest to umiejętność przedstawiania siebie i innych, dopytywania się o informacje dotyczące miejsca zamieszkania, znajomych i stanu posiadania. Na poziomie A1 uczeń potrafi prowadzić prostą rozmowę, pod warunkiem że rozmówca mówi zrozumiale, nieśpiesznie i jest gotowy do pomocy.
Jeśli chodzi o konkretne wymogi dotyczące gramatyki, uczeń na poziomie A1 powinien posługiwać się zaimkami osobowymi, wskazującymi, pytającymi i nieokreślonymi, poznać i stosować czasy Present Simple, Present Continuous, Past Simple i Future Simple. Powinien znać czasowniki to be i to have oraz czasowniki modalne, wiedzieć, jak tworzyć formę dzierżawczą i liczbę mnogą rzeczowników. Słownictwo powinno pozwolić mu na przeprowadzenie rozmowy, w której poprosi o pomoc, opowie o sobie, wyrazi swoją opinię. Uczeń powinien także umieć przeprowadzić konwersację telefoniczną.
Liczba godzin: 180–200
Nazwa angielska: Waystage (Pre-intermediate)
W zakresie gramatyki poziom A2 wymaga między innymi posługiwania się czasami Present Continuous (oraz formy going to), Present Perfect, Future Simple, Past Continuous oraz Present Perfect Continuous. Wymogi obejmują stosowanie porównań, zaimków dzierżawczych, rzeczownika odczasownikowego (gerund), strony biernej oraz pierwszego trybu warunkowego.
Zakres opanowanego słownictwa powinien pozwolić nam na przeprowadzanie prostej rozmowy w czasie podróży lub wizyty u lekarza, złożenie zamówienia w restauracji czy prawienie komplementów. Osoba na tym poziomie powinna potrafić napisać wiadomość e-mail, kartkę pocztową czy krótką instrukcję.
Liczba godzin: 350–400
Nazwa angielska: Threshold (Intermediate)
Poziom średnio zaawansowany oznacza rozumienie przekazu zawartego w jasnych, standardowych wypowiedziach, dotyczących znanych nam spraw i zdarzeń, typowych dla pracy, szkoły czy czasu wolnego. W trakcie podróży uczeń, który opanował angielski na poziomie B1, porozumiewa się z osobami posługującymi się tym językiem, sam stworzy proste i spójne wypowiedzi na znane lub interesujące go tematy. Do swoich wypowiedzi na temat doświadczeń, marzeń, planów i aspiracji załącza zrozumiałą motywację, potrafi wyrażać swoją opinię.
Poziom B1 języka angielskiego oznacza posługiwanie się czasem Past Perfect, drugim trybem warunkowym, umiejętność stopniowania przysłówków, tworzenia pytań z czasownikami modalnymi czy zaznaczanie prawdopodobieństwa. Z punktu widzenia słownictwa musi pozwolić na przeprowadzenie konwersacji dotyczącej uczuć, związków, znajomości i stanu fizycznego oraz duchowego. Oznacza to rozmowy w restauracjach, na randkach, w taksówce, u lekarza, na przystanku, podczas wypadku i innych kłopotów.
Umiejętność pisania na poziomie B1 oznacza opisanie wydarzenia z przeszłości, napisanie krótkiej historii, ogłoszenia o pracę lub ogłoszenia drobnego czy notatki z prośbą. Uczeń powinien też ze zrozumieniem czytać opisy, zasady, krótkie artykuły, przepisy czy prognozy pogody i zapoznawać się z komunikatami radiowymi i telewizyjnymi.
Liczba godzin: 500–600
Nazwa angielska: Vantage (Upper/Post-intermediate)
Osiągnięcie poziomu B2 oznacza zrozumienie głównych wątków przekazu zawartego w złożonych tekstach na tematy konkretne i abstrakcyjne, a także znajomość technicznego słownictwa z zakresu własnej specjalności. Pozwala na prowadzenie spontanicznych i płynnych rozmów z użytkownikiem danego języka, bez dyskomfortu dla żadnej ze stron. Osoba reprezentująca poziom B2 formułuje swoje wypowiedzi, dotyczące złożonych problemów, szczegółowo i za pomocą rozbudowanych zdań, połączonych wskaźnikami zespolenia tekstu.
Gramatyka na poziomie B2 oznacza opanowanie czasu Future Continuous, trzeciego trybu warunkowego, czasowników modalnych w przyszłości, strony biernej w różnych czasach, nieformalnych question tags oraz formy I wish i mowy zależnej. Słownictwo pozwala na poradzenie sobie w sytuacji wizyty u lekarza, zakupu biletu na dworcu kolejowym, problemów z samochodem czy umówienie się na spotkanie i przeproszenie za ewentualne spóźnienie.
W piśmie osoba znająca język angielski na poziomie B2 potrafi opisać miejsce, jego zalety i wady oraz stworzyć drobne ogłoszenie. Czytanie i słuchanie materiałów prasowych i telewizyjnych nie powinno już sprawiać problemu.
Liczba godzin: 700–800
Nazwa angielska: Operational proficiency (Advanced)
Poziom zaawansowany oznacza zrozumienie trudnych, dłuższych tekstów, a także dostrzeganie ukrytych i wyrażonych pośrednio znaczeń. W mowie uczeń wypowiada się płynnie i spontanicznie, bez trudu dobierając słowa. Potrafi posługiwać się językiem w kontaktach towarzyskich i społecznych, edukacyjnych czy zawodowych. Tworzy jasne, odpowiednio zbudowane i złożone wypowiedzi ustne i pisemne na skomplikowane tematy.
W zakresie gramatyki uczeń potrafi używać czasów Past Perfect Continuous i Future in the Past, a także spójników i zdań okolicznikowych. Używa wyrażeń podkreślających emfazę wypowiedzi. Stosuje odpowiednie konstrukcje i słownictwo w złożonych formach pisemnych, takich jak rozprawka z argumentami za i przeciw, opis problemu technicznego czy dzieła sztuki. Potrafi także zapisać porady. Na poziomie C1 rozumienie wiadomości w telewizji i radiu nie powinno stanowić większego problemu.
Liczba godzin: 1000–1200
Nazwa angielska: Mastery (Nearly native-speaker level)
Na tym poziomie mamy do czynienia z osobą, która posługuje się obcym językiem z łatwością i rozumie praktycznie wszystko, co usłyszy lub przeczyta. Streszczanie informacji z innych źródeł w sposób spójny i wyrażanie własnych myśli spontanicznie i precyzyjnie nie jest problemem, a konstruowane wypowiedzi są bogate w niuanse oraz odcienie znaczeniowe.
Do zagadnień gramatycznych wymaganych na poziomie C2 należy zaliczyć stosowanie czasów Future Perfect, Future Perfect Continuous, wyrazów łączących, unreal past, czasowników ergatywnych. Osoba reprezentująca poziom C2 potrafi odpowiednio zastosować w piśmie interpunkcję, nominalizację i wyrzutnię. Zaawansowane słownictwo pozwala jej nie tylko na poradzenie sobie na lotnisku czy w taksówce, ale także na napisanie notatki z wykładu, wywiadu, dialogu czy specjalistycznej wiadomości.
Dziś bierzemy pod lupę słowa i wyrażenia używane na co dzień przez native speakerów. Jeśli...
CZYTAJ DALEJ
